lunes, 28 de enero de 2008

Fin de semana

Mmmm... estar en la bahía de San Francisco ofrece algunas oportunidades únicas. Ya os había comentado que aquí cerca había un túnel de viento para hacer indoor skydiving... y la verdad es que... me apetecía probar.

Así que alquilamos un coche... bueno, ya sabeis que aquí esto del transporte público no se lleva, bueno, o si se lleva, pero sólo por la clase baja: menudos personajes que te encuentras en el bus. Sólo destacar al tío aquel que me encontré en el viaje al aeropuerto, que se sentó enfrente de mí, y se puso a limpiar la pedazo navaja que llevaba (espero que no de manchas de sangre seca)... o un par de paradas despues, cuando subió una tía de ciento y muchos kilos sin pantalones como si fuera lo más normal del mundo.

Ya me voy por las ramas. Ya que ibamos a alquilar el coche, pues decidimos organizar una ascensión al monte Diablo, el más alto que hay aquí en la zona de la bahía (creo que es mil y pico metros, que ya está bastante bien). Los integrantes de la expedición:
  • Robert (siempre dispuesto para el senderismo)
  • Hylke (intoxicación etílica noche previa)
  • Manuel (le tocó hacer un test online a entregar antes del domingo)
  • Yo (conseguí controlar la ingesta de alcohol en una fiesta diferente a la de Hylke)
  • Coche (al coche no le pasó nada, por suerte)


Los tres supervivientes

La cuestión es que la excursión estuvo bien, 15-20km unos 600m de desnivel y una estupenda comida con una vista alucinante desde la cima de esta roca:


Mount Diablo

Despues de esta práctica de vuelo improvisada, volvimos a Stanford para juntarnos con el resto de los participantes en la actividad aeronáutica. Habíamos comprado 30 minutos de túnel de viento para 10 personas, lo que da a 3 minutos por persona... que ya sé no parece mucho, pero una vez estás dentro se estiran como la goma.


Parte del grupo de valientes

Lo que más me sorprendió es lo poco intuitivo que es lo de volar. Yo pensaba que una vez flotando el cerebro se adaptaría para equilibrarse sólo... pero no. Cualquier pequeño movimiento puede tener consecuencias imprevisibles. Así que sin querer mueves un poco el brazo derecho... buum, contra la pared, juntas un poco los brazos y sin comerlo ni beberlo empiezas a subir... te acojonas, mueves la pierna y bajas hacia la esquina. Es como si todo tu cuerpo fuera una ala.

¡Pero es divertido!... después de las dos tandas de minuto y medio aún pillas algo de intuición y eres capaz de estar más o menos estable. Hylke, que ya lo había hecho antes, era capaz de girar hacia a la derecha pero no hacia la izquierda ¿?. Y el instructor... ese hacía lo que quería y más. Y si te fijabas en sus movimientos con atención veías como ponía las manos y ciertas articulaciones en posiciones bien raras...

PD. Mirar el video de presentación, no tiene desperdicio: iFly

43 comentarios:

Dm dijo...

Jo, que sensación... despois de tanto tempo estreno blog...

_zarr_ dijo...

¡Hola rapaz! Parece que madrugaches... ou non.. xa é tarde... vou durmir.

Boas noites a todos.

Dm dijo...

QUE CABRÓN¡¡¡¡¡ YO TAMBIÉN QUIERO IR¡¡¡¡
jejeje, jo, que envidia...

Aunque el saltito en la punta del monte Diablo también se las trae (foto muy original por cierto).

Curiosidades: cuanto te costaron los 3 minutitos? te pusieron ese mono? te sacaron fotos con los mofletes todos estirados? jejeje.

Dm dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Dm dijo...

hey andas por ahi? bos dias

PacoErasmus dijo...

Ponte a estudiar Mora, non liches que foi durmir ;)

Joer, cando veña a primavera a ver si eu fago algo de senderismo por aquí tamén, por eso de darlle algo de saúde ao erasmus, jeje..

O de New York molaba + que penso que hai + combinacións pa ir, si ben me podían botar a patadas da casa só con propoñelo cando chegue pola casa. Lástima, boa ocasión pa ver yankilandia.

PacoErasmus dijo...

Que bueno, si ata hai aeirlingus ata New York, e métenche recargo de 100 euros por gasofa, digo keroseno. O problema xa non sería a pasta do voo, sinón o que te podes gastar alá. Caen 1200 euros así a groso modo fijo.

gachan dijo...

Hola zalo!! como vai eso?' vexo que ben aproveitando o tempo, por certo nadie botou apota e fixo unha ensaimada voladora??

_zarr_ dijo...

Vaiamos por partes...

O ser tantos tivemos un minidesconto e eses 3 minutos costaron $44 (30€?), xa que normalmente son $50 por 2 minutos a primeira vez.

Por outra parte o dos mofletes estirados e realmente asqueroso, e eu vino nunha que estaba antes ca nos... e ves como se lle forman as ondas na cara.. hehe.

Pero a pena e que todo o grupo tiña que estar no pasillo presurizado e non quedou nadie fora pa sacar as fotos :-(, asi que vos quedades sin foto miña con mono-voador.

Jeje, hola Gachan... ¿que tal o de ser pai? Vexo que ainda che queda tempo para vir por aquí... pero lamento decepcionarche, ninguén voutou a pota. Joder, eso si que sería unha guarrada. Unha pota dando voltas ad infinitum...

E joer Tri... ¿que é o que pensar facer en Nova Iorque para pulirte 1200€? Pensa que a como está o cambio eses son moitos cartos.

PacoErasmus dijo...

Joer, pois é verdá, aproveitando que sale o tema, felicidades gachan, aínda non tivera o placer. Arre demo, parece tan lonxano eso de ser pai e o día menos pensado...

Zalo, referíame ao sumatorio de toda a viaxe, xa que o avión é unha gran parte, e alá por moito cambio e tal 400 eurillos caerían digo eu. Si organizas por un módico precio de 700 ou 800 eurillos todo incluído ata case me apuntaría, aínda que seguro que sería eu só e paso de que me metan un pau polo cú na aduana co meu dominio do injis pitinjlis.

gachan dijo...

Quedome ca frase de trijo "parece tan lonxano eso de ser pai e o día menos pensado..." , teño 28 anos e creo k eso de ser pai non e prematuro ca miña idade, o k pasa e k hoxe en dia xa sabedes como estan as cousas ,pero realmente creo k son un especimen raro, casarse pola igrexa , ter un fillo... joer k anticuado!!Pero por exemplo casarse pola igrexa non esta tan mal eu volveriao facer, xuntas os amigos a familia e un momento moi bonito k por exemplo no xuzgado vexoo sosisimo, co benk se pasa diante do cura comendolle as ostias!!!Solo espero vervos a vos nestas circunstancias e despois xa veredes como non keda tan lexos como di trijo, o dia menos pensado...
Por certo despois deste apoio eclesiastico, solo dicir k gabachas ten o trijo por fransia estan jamonas jamonas!!

Dm dijo...

Esto... trás esta rebelación eclesiastica-juerguista (pois é verdade que a razón de todos os españois para casarse pola igresia é para reunir os colegas e ver como tomán unhas ostias e despois emborrachalos... como nun bar non te j... en fin).
Que si, que tes razón, pero eu non teño presa, prefiro seguir prácticando.

Rivas dijo...

Hola Gachan! Espero visitar a ese raparigo despois de carnavais..
Pues eso del tunel de viento me hace mucha ilusión.. No habrá ninguno por aquí? Tampoco parece mucha tecnología.. Por cierto.., cuanto os tuvisteis que separar para sacar la foto saltando en el monte Diablo? Porque parece lejos!
´Lo de ir a yankilandia molaba. Lo malo es convencer en casa de la importancia capital de semejante desenbolso.. "Padres, necesito 1000€ para ir a USA". "Claro hijo mio, tienes cambio de 2000€?". Juajua!! Ya lo de la France va a salirme caro de cojones.. Mucho más que Irlanda me huele.. jeje!!!

Rivas dijo...

Joder..! es impresionante lo que hacen en el tunel de viento.. Tiene que ser muy divertido, en especial para las tias, con ese contundente soplo..

Dm dijo...

Boas noites zalo¡¡¡¡

De que te vas a disfrazar?

_zarr_ dijo...

¡Gracias!

Pois en principio de nada.. que agora xa estou no medio do trimestre. Primeiro exame o martes que ven.

_zarr_ dijo...

Fran, o da foto necesita a súa loxística... primeiro subín eu só e Robert quedou a uns ¿300m?... despois subeu el e comemos no petouco... e despois baixei eu para quitarlle as fotos a el ;-)

A cuestión é que o do salto foi completamente espontáneo: xa me imaxino a cara de Robert cando me veu saltando coma un coello enriba da pedra... Supoño que despois de pensar que me volvera tolo entendeu que realmente o único que quería era unha foto, hehe.

Rivas dijo...

Pues quizás se trate de tu mejor foto "espontánea". Llagais a planificarla y no acertería con el momento del salto.. Fijo! Es lo que tiene pillar a Murphy despistado.

Unknown dijo...

Joer como mola!, un dos meus soños e facer caida libre, e esto e un bo sustituto temporal. Esto e o q se chama aproveitar ben a viaxe.
Nada mais Zarr, un saudo e segue disfrutanto.

Rivas dijo...

SUEÑOS HÚMEDOS...

Todo empezó un 9 de febrero. Mis exámenes se habían terminado esa semana y por fin, desde las Navidades, podía ir a casa, disfrutar del jardín, pasear a los perros.. Además un amigo mio había tenido un hijo a primeros de enero y como es lógico me apetecia mucho visitarlo y ver ese nuevo españolito.. Fué una visita que se prolongó hasta tarde. Nos fuimos de allí a la una de la mañana.., ya el joven Manuel había sido acostado y nosotros premiados con una rica hamburguesa cocinada por Inma.
El día siguiente empezó siendo un día corriente como tantos.. Te despiertas a las tantas, comes algo tarde.. Del desayuno no hablamos claro! Tenía que comprarme algo de ropa, por lo que fuí con mi madre a Vilagarcia, donde tras recorrerme todas las marcas del grupo fundado por Don Amancio Ortega, pude volver a casa con un jersei.. No fué una gran cacería, claro, pero el lunes volvería, y por lo tanto no estaba preocupado.
Precísamente durante la tarde pude ver que tenía una llamada perdida de Mora. "¡Que raro!" me dije, pues habiamos comentado que al no haber más gente, no valia la pena salir. Fué pues, que picado por la curiosidad decidí llamarlo al llegar a casa. "¿Como? ¿Ir al carnaval de La Isla? Pero si el Carnaval ya se terminó.. ¡Ah! Que en La Isla aún tenemos hoy fiesta.." Comprendereis, mis queridos lectores, que despues de perderme los Carnavales mientras giraba en el espacio cilindros, conos, octoedros y demás geomefauna, intersecarlos.., arrojar sus sombras, modificar sus ángulos respecto a los puñeteros bisectores.. etc, me apetecia disfrazarme y reirme un poco del mundo. También llamó Lucia diciendo que los Ches irian y los Sitivanes.. Todo parecia perfecto. Una noche una juerga, dice un proverbio de Cambre.
Mas, quiso Dios o el Destino, o puede que ambos, enfriar nuestro exceso de pasión por Don Carnal.. Y fué pues que donde seríamos muchos terminamos siendo cuatro, pues solo aparecieron Lucia y Bea que, claro, ya estaban allí.. Y sea como fuere, que como se dice, donde comen cuatro comen cinco, ea pués que aparece Cesar.. Y no os creais que era el valeroso general de Roma que tras doblegar la furia gala cruzó el Danuvio para mostrar a los germanos lo que su patria no estaba dispuesta a tolerar.. No. Era un Cesar postmoderno. Vestido como un marine sin haber jurado bandera alguna.. Ea pues que ya eramos tres.. Tres tristes tigres.. Y siendo aún los inicios de la madrugada quiso Mora que nos fuésemos, aún a pesar de que yo estaba por la labor de conceder una última oportunidad a la noche y de paso dar tiempo a que el "100 Pipers" terminase de diluirse en medio del tedio.. ¡Vámonos! ...vámonos púes, dije. Hasta la vista Bea, dijimos, y nos fuimos..
Y erase que se eran, un SWAT y una anciana mujer, que paseaban el paseo cuando esa pensionista señora, es decir, cuando un servidor, siente la tentación de levantarse la falda, acercarse a las escaleras y vaciar su no tan anciana vejiga.. ¡Oh! Demonios de la noche.. ¡Oh! Seres del inframundo.. Como puede la crueldad de las nocturnas criaturas hacer que mientras un inocente calcula la posición de las aguas, para no hacer como ese sabío que introdujo sus dos pies dentro las aguas, quizás pensando que se abrirían como el Mar Rojo ante Moisés, digo púes.. hacer que sus pies se paren sobre las escaleras de ese desdichado paseo en un escalón cubierto por el verdín.. Cielo que me dió la espalda!! Cuán atribulada se encuentra el alma de un hombre cuando su cuerpo gira en medio de tinieblas sobre su centro de gravedad.. Cuanta es su desesperación al sentir como la terrestre masa lo arrastra sobre unas escaleras de dura y afilada piedra.. Que merma sufre su fé, cuando se siente resbalar ecaleras a bajo.. Y.. ¡Mis ojos se llenan de lágrimas..! Que esperanza queda cuando sientes como el frio beso del Atlántico acaricia tus piés, e impúdico en el anonimato de la noche oscura, no se detiene hasta las masculinas partes..

_zarr_ dijo...

Jeje... me parto... ¡que sutil has sido, Fran! No se porque esta historia me recuerda aquella neblinosa noche en la que yo acabé con mis piernas hasta bien arriba de la rodilla en el pilón de los contenedores flotantes.

¡Un saludo a todos!

PD. Por lo menos espero que hallas aprobado el examen ;-)

Dm dijo...

Te pones de un poetico cuando los 100 jaiteiros y "el frío beso del atlántico" se combinan en la madrugada arousana...

Sabeis lo estraño que resultó sentir un gruñido-golpe-chapoteo, acercarme y ver emerger de entre las oscuras profundidades de la escalinata que bajaba del paseo al mar, una anciana señora a cuatro patas con la cara congestionada en una mueca estre acojone y risa (es decir la ostia de fea) y dejando un rastro de líquido elemento cual babosa... Ya te lo dije Rívas, Gracias, fué sin dudar lo mejor de la noche, incluso para ti, estoy seguro.

be happy friends

PacoErasmus dijo...

Que fuerte, que fuerte, e para volver?? mollácheslle de salitra o superbuga ao mora?

Ocórreseme un chiste fácil sobre a distribución non homoxénea no universo dese ente chamado mala sorte..., jejeje...

Pois eu levo desperto dende as 12, pero acábome de erguer agora, i é que onte testamos o fígado un pouco máis que da conta... Como hoxe non creo que poida facer nada productivo igual escribo un novo post e xa conto.

Rivas dijo...

Nos servimos de unos papeles para poder sentarme.. Y menos mal que la cosa no pasó de la cintura.. jeje!! Pero tiene razón Mora en que fué lo más divertido de la noche.. y más que sería si se hubiese mojado él. Mmmm.. y respecto a la distribución no homogénea de la suerte en el espacio, pues todos tenemos teorias.. De todas formas la materia adopta distribuciob en grumos, cono en una esponja.. y supongo que en ese caso dependerá del lugar en el que estés.. Dentro de lo malo tuve serte, pues no rompí un bazo de milagro.

_zarr_ dijo...

Fran, ¿cuantos bazos tienes?

Yo acabo de dar una vuelta en bici... y por aqui ya es como estar en primavera... que putada tener que estudiar :( ¡con el sol que hace fuera!

Rivas dijo...

Pues tengo uno.. lo que pasa es que se me escapó una "r".. Por aquí es como primavera-inicios de verano.. Por el día hace un calor de tirarse en la playa. En caso de que sea debido al cambi climático, pues mola.. No se si llevar jerseis a Francia o llevar bañadores.

_zarr_ dijo...

No te fies de la traidora Francia... yo incluso me llevaría un arcabuz, por si acaso ;-)

_zarr_ dijo...

PD. ¡El cambio climático mola!

PPD. Hasta que nos ahoguemos...

Rivas dijo...

Por culpa del jipy de Álvaro no puedo llevar el arcabuz.., tendría que facturarlo, al igual que la espada, la alabarda y el escudo con la típica e hispánica leyenda entre las Columnas de Hercules: "Non plus ultra".
Jeje.. Cuando suba el nivel de los oceanos, algunos pasaremos a primera linea de playa...

Dm dijo...

Boas noites zalo¡¡¡

Joder zalo, xa falas como os yankis¡¡¡

Deixade o mar onde está, non jodades, senon vou ter que comprar un hovercraft pa salir da casa.

Je, onde esté o M16 nin arcabuz nin ostias.

PacoErasmus dijo...

Que bélicos me sodes, co que molan os gabachos home, vale que nos tiran os tomates de vez en cando e tal, pero son majillos.

_zarr_ dijo...

Non home... seguro que hay de todo coma en todas partes... pero a memoria histórica sempre nos quedará ahí... polo menos ata que a LOGSE acabe con ela...

Rivas dijo...

Y menos mal que el conocimiento de la historia toca a su fin.., pues machacada por el fuego artillero del BUP sus últimos combatientes caen bajo las botas de la infantería de la ESO.. Expedito está ya el camino para el "diálogo de ciligilipollas"..

Rivas dijo...

Tamos en la habita de Trigo comieno embutidos antes de ir de paseo.. Ayer tuvimos una buena chuza como es de imaginar. Por cierto, el viaje para llegar se hizo eterno! Este sitio está en el culo del mundo.., pero es la leche.., nos sacan años!!!

_zarr_ dijo...

Me lo imagino, hehe... ¡nos sacan años!

Hey, disfrutar de las mini-vacaciones... mmm... yo a ver si organizo algo tb, que me estoy volviendo una seta en la habitación.

Rivas dijo...

Resulta que al tratar de conectar el cable del router al ordenata de casa, no tenía tarjeta de red.. Me quedé bastante impresionado teniendo en cuenta que recuerdo como la compré en su día y como se la instalé.. "Cosas veredes Sancho!"

_zarr_ dijo...

Fran, ¿tu ordenata no era el que la tenia integrada en la placa base? ¿O ese era Sergio? Uno de vosotros se la habia revendido a Mora, creo recordar.

_zarr_ dijo...

PD. No creo que nadie te la robara... si aun fuera la grafica puede ser (fantástica Voodoo 3) Hehehe....

Rivas dijo...

Que va a tener el mio la tarjeta integrada.. Ese sería sergio.. El caso es un expediente X.

richirial dijo...

Fran, é que me parto co teu post... é boísimo, en serio. Ademáis... cantos bazos tes?? tampouco me quedou claro...jejejeej

Por certo, hola!!! estou vivo!! jeejej

Zalo, q tal todo?? eu remítome ó q puxen no blog do trijo, vale? é q son moitas horas diante do ordenata (hoxe levo 10 e xa cansan)

Veña, chaiño!!

gachan dijo...

Hola Zalo como vai todo por ahi??HAber se se che ve o pelo por aki pronto, por certo xa me chegou a postal fai unhas semanas e nome acordou comunicarcho, moitas gracias polo que me toca, por certo (vamos a lo que vamos) , unha curiosidade , canto vale ahi a play 3, pk o cambio ten k salir moi barata, tiña ganas de pillarme unha e agora como estan os sistemas pal e ntsc non diferenciados na ps3 e dicir k se pode enchufar en calkera parte do mundo (creo) .Faime ese fabor e mirama a ver k tal esta o precio, veña un saludo amigo

PacoErasmus dijo...

Tamén missing aquí....

Rivas dijo...

Estimado señor D. Zarr:
¿Que es de su vida?

Atentamente: Rivas