miércoles, 21 de noviembre de 2007

Yosemite's National Park

Pues como comentaba en el último post hemos conseguido juntar un par de días para desahogarnos del estrés acumulado. ¿Y que mejor forma que programar un asalto a un parque nacional?

Click para ampliar
El Gran Capitán: La roca granítica más grande del mundo... con una pared vertical de más de un kilómetro de altura

Así que nos juntamos siete locos con ganas de disfrutar de la naturaleza, alquilamos una furgoneta y allí nos fuimos. El plan era llegar el viernes por la noche para aprovechar los tres días de los que disponíamos recorriendo el parque en plan acampada libre.

El parque está en el interior de California en plena cordillera y cubre una extensión de unos 3000km², lo que da espacio para perderse... además ahora está en temporada baja por lo que no esperábamos encontrar muchos turistas.

El sábado nos levantamos a las 5:30 por eso de aprovechar las horas de luz, aunque personalmente prefiero vivir con un horario un poco distinto... cogimos las mochilas y empezamos la ascensión de una pared de un kilómetro de altura por un zigzagueante sendero que se perdía en las alturas... subimos... subimos... subimos... hasta la cima del acantilado, donde disfrutamos unas vistas esplédidas. De todos modos me sorprendió lo rápido que se puede subir una montaña, ya que la ascensión nos llevó sobre dos horas y media: si lo repetimos 8 veces pues ya podríamos llegar a la cima del Everest, ¿no? Jeje, aunque claro... no es el mismo esfuerzo escalando a 2000m de altitud que a 4000m...


Al borde del abismo

Ese día recorrimos un buen trecho hasta encontrar una carretera a unos 2500m, con la mala suerte de que pasaba un Ranger por allí... y digo mala suerte porque claro, habíamos pasado de pedir los permisos de acampada (y eso que eran gratis). Al menos resultó no ser Chuck Norris, sobreviviendo así al encuentro...

De todos modos nos avisó de que el lunes descargaría una tormenta, por lo que deberíamos abandonar el parque el lunes a más tardar. Ese día recorrimos 32km ganando 1500m de altitud y aún así no conseguimos llegar a la zona de acampada antes del anochecer... ya al borde del agotamiento encontramos una zona de picnic y decidimos pasar allí la noche a pesar de la falta de agua. Por lo menos había cajas anti-osos para guardar la comida. Estas cajas son unas construcciones metálicas robustas con un ingenioso sistema de apertura que impide acceder a su interior tanto los osos como a los turistas tontos... por lo menos así podíamos dormir tranquilos.


Grupo ante el lago helado

Al día siguiente reanudamos la marcha a una temperatura bajo zero. Ese día atravesamos varios lagos preciosos y montamos un campamento base planeando la subida a un pico cercano. Hylke y Rob se quedaron en el campamento por problemas musculares.


Campamento base (a casi 3000m de altura) con el pico al fondo

La ascensión la hicimos a lo bruto por una ladera de rocas desprendidas... soprendentemente llegamos hasta la planicie sin bajas adicionales. Allí Borja intentó contactar con un móvil para obtener información meteorológica, ya que 3000m de altura no es el mejor sitio para que te pille una tormenta. Y avanzamos hacia el pico, en esto que miramos en el suelo y vemos...


...unas huellas en la nieve.

Si... unas huellas de un oso que no se que coño hacía en un pico solitario a 3200m de altura. Quizás sólo quería disfrutar de las vistas, al igual que nosotros... pero por lo menos parecía que se había ido ya.

Para pasar la noche colgamos la comida de un arbol y metimos el agua en las tiendas para evitar que se congelase. Ninguna de las dos cosas sirvió de mucho: por una parte si el oso hubiera querido llevarse la comida, pues solo tendría que haberse subido al arbol... y por la otra el lunes amaneció tan frío que nos despertamos rodeados de hielo: las paredes de la tienda estaban blancas ya que toda la condensanción se había congelado y las botellas de agua estaban completamente solidificadas. Al menos habíamos metido la ropa del día siguiente dentro del saco, así que con un poco de maña me pude vestir con ropa calentita sin tener que sacar la nariz del saco.

Ese día teníamos que llegar al valle donde nos esperaba el coche antes de la tormenta, así que nos levantamos a las 4:30am... buff, que conste que yo voté en contra... pero ya se sabe, la democracia no garantiza que alguien esté conforme (en cambio una dictadura garantiza al menos que el dictador este conforme).

Las vistas fueron fantásticas, pero yo procuro no guardar muchos recuerdos de este último día... recorrimos veintitantos kilometros descendiendo 2000m, lo que fue una tortura para las piernas, pies y rodillas...


El grupo 80km después

Si os digo la verdad, hoy aún no puedo caminar con normalidad... ¡pero ya tengo ganas de repetir la experiencia!

PD. Algunas fotos más del viaje:


19 comentarios:

PacoErasmus dijo...

Vaites, tábalo poñendo bonito. Pos así aínda me da tempo de ser o priemiro antes de ir para a cama. Sip, un xoves erasmus que non salgo, que tamén hai que currar algo, aínda que sin punto de comparación cos teus deberes, juas, juas...

Da viaxe alucinando vamos, e eu queixándome porque na cutrada de albergue en Lyon non furrulaba a calefacción e pasei un frío..., en fin.

Que digo eu, joer, últimamente visitas tódalas cousas graníticas máis grandes. Despois da cova granítica + grande de europa pillas a pedra + grande do mundo!! Teremos que ir en bañador coma este verán, juas,juas...

Dm dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Dm dijo...

Si señor, impresionante...
Paisaxes + actividades senderismo-escalatorias + enfrontamentos coa fauna e as embestidas da natureza... jo que guay.

As fotos impresionantes.

Coidate, non nos gustarías que te pillase un oso e non hubese fotos para velo.jejejeje.

Vemonos¡¡

richirial dijo...

Wow man!!that´s a wonderfull weekend!! yeeeeah!! jejeej.
Sí señor, esas eran as historias q estabamos esperando!!

pero digo eu...: pq non levástedes Sherpas pa que vos portearan as mochilas?? Sería boísimo que houbera Sherpas estudiando en Stanford e se pagaran os estudios porteando mochilas no parque nacional... ou carrexando os vosos homework a clase... jejejejjejej.

E eu ía facer un pedazo chaleciño con ese pedrusco...

E non lle sacaches unha foto pa amosarnos cómo é a caixa anti osos? teño curiosidade.

Mora, deixa de suprimir comentarios!!!!!

Dm dijo...

eu non suprimin nada...

Rivas dijo...

Pues ño del Rio Pedras es una mariconada comparado con esto.., koder.., el mundo es enorme y nosotros en un rinconcito de nada!!
PD. Toi en aparejadosres a las tantas porqie hay entrega de diplomas y luego papeo gratis! Cuando me den el diploma a mi podreis pasaros, juajua!!

richirial dijo...

Rivas, a parte os dan alcohol? pq cómo escribes, tío. No es propio de ti, jejej

_zarr_ dijo...

Pois é verdade Ri... debia andar alcoholizado ata as cellas... ;-)

E que máis quixera eu que facer estas cousas tóda-las semanas... pero non quero ter que pedir a miña primeira hipoteca pa devolve-los cartos se suspendo aquí :(

Unknown dijo...

Vaia viaxe! eso si q son vacacións aínda q a excursión de hoxe de Mora, Jesús máis o menda os muiños de Catoira ou Abalo (onde os queiran colocar os expertos) non lle ten q enviadiar nada...bueno un pouco pero pasamolo de puta madre.

Polo respecto o teu colega si q é unha forma un tanto rara de expresarse por non dicir q son mariconadas a secas e con respecto a outros comentarios q nadie se morda a lengua q asi esto faise mais interesante

ta pronto

Rivas dijo...

Jeje!! Lo de las erratas del oyto día es porque tenía 5 minutos antes de que cerrasen el aulanet, y claro, escribir con prisa es lo que tiene.. Pero no estaba alcoholizado.. Para eso aún me faltaban varias horas, juaua!! Lógicamente había que salir en día tan señalado hasta que cerraron el Orzán.. Por cierto, Maria Maextu fué una de las que recibieron el diploma por finalizar sus estudios.. Jo! Y yo aún no..! Eso me hizo comprender que debía estudiar más duramente.. Desgraciadamente el sabado volví a salir hasta que cerraron, esta vez con Martín, alias Hansen. Fué una mezcla de salida y excursión turistico-pafetos-cervecerías. Eso si, tanto el sábado como el domingo por la tarde me teniais estudiando en el aula de estudio.., con un par y sin resaca! Eso si, a partir de ahora nada de nada salvo la cena de "Navidad".
Por cierto. Este comentario lo estoy escribiendo desde casa con mi portatil y con la conexión inalámbrica de algún vecino generoso. Voto a tal que si no la encripta me comprometo a no oder con el emule.. Supongo que ahora podré conectarme los fines de semana.

Vane dijo...

Hola a tod@s!!! qué tal estais? cómo lo llevais?
Jolín Zalo, que envidia me das, eso sí que debe relajar....
Por cierto, el otro día hablando con Lucía me dijo que pasabais aquí Fin de Año, que guay, me alegro mucho... que día estais aquí dando el coñazo???? jeje!!! Porque podíamos hacer una cena el sabado 22 o el 29....
Qué os parece a tod@s?
Mirar si os viene bien y avisar porque podíamos reservar.
Un besiño muy grande y a ver si el año que viene nos vemos más.

Rivas dijo...

Hola Vane!! Que sorpresa encontrarte por aquí!Por mi encantado de cenar.., como siempre. Ya veremos que día le viene mejor al pueblo.. jeje!

lu dijo...

eh rivas asi que despues de navidades te vas a pasar unos dias a madrid a casa de bea y tu sin contar nada que callado te lo tenias
que huevos, mientras los demas curramos y otros estudian o hacen que estudian el señorito se va de juerga a madrid

Rivas dijo...

Pues si, ya ves, de turismo a la capital del reino.. Pero aún no se cuando exáctamente. Veo que las noticias vuelan... es la magia del mesenger!

_zarr_ dijo...

¡Hola Vane!
Pues si que hacia tiempo que no hablabamos. Por mi, ¡lo de la cena genial! Pero yo estoy ahí sólo del 22-28 (otro fin de año sin servidor), así que logicamente, mis propuestas para la cena son esa semana ;-)

Y Fran, ¿a qué se debe tu visita a las capitales del reino? Tengo curiosidad... vaya... Vicente a Austria (o Suiza, ya no me acuerdo), tu por ahí...

Rivas dijo...

Pues a que este año casi no tengo clase y salvando examenes dispongo de bastante tiempo.. Y que mejor manera de aprovecharlo que viajando.. Además es del género bobo teniendo piso en Madrid y vuelos baratos no ir a conocer la ciudad. Como Ryan Air haga servicio a California también me voy.. jeje! Además, que coño hacemos aquí..! Ver como medra o millo? Hay que ver mundo!.. siempre que el presupuesto me lo permita.., jeje!!

Unknown dijo...

Así q un viaje romántico a Los madriles, eh Fran, pues si q lo tenías callado, y tambien vas a visitar a María o solo...

Vane dijo...

Hola!!!!
Joooo.... Es una pena que no pases aquí fin de año con nosotros.....
Bueno, por lo menos podemos vernos unos días... :-)
Eh Rivas, yo también me apunto al Ryan Air cuando haga servicio a California ... vale??? Si es que te "añoramos" mucho Zalo.....
A Madrid paso que no quiero molestar... ni a ti ni a Bea... jeje!!!
Bueno chuliños, nos vemos.
Un besiño.
(Hola Ser!!)

Rivas dijo...

Uy! Como eres! Pero si ya sabes que nunca molestas.., y menos lejos de Sito.. Jeje!!