jueves, 6 de septiembre de 2007

Jet lag: Durmiendo al mediodía y comiendo a medianoche

Hoy ya os puedo saludar desde Stanford, EEUU, pais de libertad ;)

Creo que es el día dos de mi aventura por estas tierras, pero si os digo la verdad ya no estoy seguro de nada. ¿No sabeis la sensación que os queda una tarde después de dormir una siesta demasiado larga? Pues es la sensación que tengo desde que llegué aquí.

Ahora mismo me estoy muriendo de sueño, y sólo estoy escribiendo esto para intentar mantenerme despierto un par de horas más... a ver si mañana me despejo y acabo de una vez con el puto jetlag.

Podeis ver en el mapamundi que puse en la barra que cuando en España las personas normales (grupo donde no se incluye a Sergio, claro) ya llevan durmiendo algunas horas, en la costa oeste de EEUU todavía no se ha puesto el sol, y yo con un sueño de muerte.

Pero empecemos por el principio.

Vuelo. La cuestión es que un vuelo de 12 horas no es tan traumático como parece: ya que te lo van amenizando con una merendola, peli, peli, cena, peli, siesta, otra merendola... y cuando te das cuenta ya estas aterrizando en San Francisco y aún no has rellenado los formularios de aduanas. Mierda, los rellenas a toda ostia, en medio de las turbulencias de la bajada intentando que quede una letra decente para no parecer un terrorista (aunque, ¿por qué se supone que los terroristas no tienen una letra decente?).


Interior de un Boeing 777

Aduanas. Aún medio agilipollado y con unos ojos rojos de mirar tres o cuatro pelis seguidas llegas a la sala de aduanas: por un lado se van los ciudadanos americanos y por otro los pobres inmigrantes... que tenemos que esperar unas colas quilométricas. Sin embargo yo no tuve problemas para pasar... lo que no es de extrañar viendo los especímenes que me acompañaban (yo había tenido la precaución de afeitarme ese día), un tío con pinta de fanático, un árabe intentando meter a todo su harén en el pais, otro con un bulto sospechoso...

Paseo nocturno. La cuestión es que cuando salí de la aduana con mi maleta ya iba un poco justo, ya que tenía que recoger mi llave antes de medianoche si no quería pasar la noche en un parque, o en su defecto ponerme a buscar un motel de carretera... dado que ninguna de las dos ideas me atraía, pues tome el bus después de un rato de búsqueda por las 4 terminales del aeropuerto... y llegué a un descampado donde no aparecía la universidad por ningún lado. Después de que un grupo de americanos me señalaran muy amablemente la dirección equivocada, un mejicano pasaba por allí:

- Perdona, ¿sabes por donde queda la universidad?
- Guey, claro, yo voy para allí... vente, esta calle...
- Vale, muchas gracias...
- Así que vienes de España, guey... como Hernán Cortés.
- ¿?
- Sí, que vino a Méjico a llevarse el oro...
- Eso ya fue hace mucho tiempo, ¿no? - con esto yo empezaba a estar acojonado por el cariz que estaba tomando el asunto.
- Si claro... andale... mira, por ahí es toda la Universidad. Tu sigue todo recto, derechito y ya estás... y coje tus papeles... que por ahí anda la seguridad.

Al final el mejicano sólo quería conversación, y no vengar el expolio sufrido siglos atrás... buff menos mal... Bueno, de lo que queda sólo decir que la Universidad es más grande de lo que parece en el mapa &%$&$#@#~ y que el paseito nocturno me llevó ¡casi una hora! hasta llegar al sitio donde tenía que recibir las llaves, sólo quince minutos antes de que cerrara. Digo tenía porque resulta que las llaves se habían traspapelado y allá anduvimos una japonesita y yo buscándolas por el campus.

Por fin una cama. Así que después de semejante día al final llegué a mi casa con las llaves, dispuesto a tirarme en cama. Aunque cual sería mi sorpresa al enterarme de que estaba ocupada... pero esto ya es otra historia.

Continuará...

PD. Por cierto, ¿alguien me puede explicar porque a veces la línea más corta no es la linea recta, y el vuelo Frankfurt-San Francisco pasa por encima del norte de Groenlandia? Algo tendrá que ver con la esfericidad de la Tierra...

Actualización: Pues sí, Trigo se encargó de realizar las labores de investigación necesarias. Así la ruta seguida fue aproximadamente esta, aunque incluso un poco más exagerada hacia el norte. Si haceis click os mando a otra perspectiva diferente de la misma ruta ;)



PPD. Otra cuestión filosófica interesante... ¿si alguien tiene un horario rarito (léase como el de Sergio) y llega aquí, tiene tb un Jetlag hasta que se vuelve adaptar al mismo horario... o pasa a llevar el horario normal de las personas decentes?

13 comentarios:

Vane dijo...

Hola Zalo!!!! Joooo..... muchas gracias por aclarar lo del "jetlag" pues ya lo estaba apuntando para buscarlo en internet. Y qué es eso de la cama ocupada? mmmm.....
Ah!!! sí que soy Vane y sí que es la primera vez que escribo.
Hola a todos!!

richirial dijo...

Hola!!

Por fin empieza esto a funcionar de nuevo... ya era hora!! Pues para ser un vuelo tan largo no te han pasado muchas cosas, no? ¿Y por qué cuando llegaste a San Francisco no te pusiste a buscar por las terminales una estatua de un cerdo como hizo mora cuando fuimos a Dublin para saber qué dirección debíamos tomar? (no es coña)

- "sí, sí, temos q buscar a estatua dun porco e así xa sei onde estou... bla, bla... " ¿?

PacoErasmus dijo...

Joé quillo, nós por aquí asándonos!! Mandeiche un sms de boa viaxe demasiado tarde creo, asique si che chegou cobraríanche un bo recargo, sorry jejeje...

Haber si antes do 26 me fago un destes tamén, joer, que vagancia, e eso que só son 3 pasos!!

Pois sí meu, como non a túa intuición de teleco cualificado non fallou. Cousa que non deixa de ser unha pena para o gremio das azafatas, pois o que nos dixo a de Irlanda de que ían preto de terra por si a mallaban que preferían en seco..., sería unha chorrada coma un piano. Só quería ligar me parece a min,juas, juas...;) Para + info esta páxina está ben:

http://www.noseque.net/wordpress/?p=20

Onte andiven toda a tarde mirando cámaras co Álvaro, que sempre cunde levar a alguén ó lado que sepa que é sensibilidade e esas 4 cousas. Joer, aínda aprendín algo, que nunca sobra. E por certo, aparte de quedar parvo cando me contou que unha das súas múltiples amigas fai nudismo integral ó seu lado na praia... (no comment), tamén me dixo que no das fragas do Eume o Rivas se afilou de carallo coas catalanas, e que medio se enamorou dunha (ou das dúas?). Asique si vos vedes este finde e alguén lé esto xa o podedes ir puteando, jejeje... Por eso viña tan cansado!!!

Ti tamén podes putealo a distancia Zalo ;)

Que por certo, imaxinas si tiveses unha "powerball" pa levar no avión como che amenizaba a viaxe!!

Ata o seguinte fascículo. Chao.

PacoErasmus dijo...

Que son trigo por certo, agora que o penso non sei por que me predefineu xa o sitio o de francisco¿?

PacoErasmus dijo...

Joé, que vicio esto da sabiduría "google". Bueno, por si alguén lle interesa o tema.

http://blogs.elpais.com/blogdebloggers/2006/12/vuelvo_a_casa_p.html

Por certo, mola esto de publicar un puñado de horas antes de realmente facelo, jeje, viaxe no tempo.

_zarr_ dijo...

¡Un saludo a todos! y bienvenida Vane al bLog. Cuando haga un par de fotos ya os cuento lo de la cama ocupada.

Hoy ya me encuentro mejor... a ver si hoy consigo irme a cama a las 12 o 1...

Pues Ri, yo paso de estatuas de cerdos... Ri, que aquí eso no se lleva. Yo simplemente me puse a recorrer el aeropuerto en monorail buscando la parada de autobus... lo que consegui despues de pasar por la parada de limusinas, encontrar un parking de un montón de plantas, y darle la vuelta al aeropuerto circular: irónicamente el bus estaba casi al lado de donde había iniciado la búsqueda... pero en sentido contrario. Macagoentodo.

Y gracias Tri por resolver el inquietante misterio de los viajes parabólicos.. en cuanto a los puteos al Rivas... yo los transformaría mejor en una enhorabuena. Jeje. Que hay que ver lo cansadito que llegó a la churrascada.

¿Por cierto que camara te pillaste al final?

_zarr_ dijo...

Por cierto... aqui no me funciona el móvil, no se por que... asi que si alguien me ha mandado un mensaje a partir de mi parada en Frankfurt, pues se ha perdido en el cyberespacio. I'm zorry...

Y ahora voy a ver si me compro una bici... ¡ci!

Unknown dijo...

Buenas madrugadas!!,es cierto eso de cria (mala) fama y echate a dormir...,pq a pesar de q estoy reformando poco a poco mi horario, sigo siendo considerado "el q no ha visto el sol" (q desde luego mirando el tono de mi piel, y mirando los efectos del jetlag o en mi caso, el apenas contacto con la luz solar, se entiende bien) aunque tengamos constancia de q hay personas en nuestro pequeño grupo q tambien tienen trastocado el sueño.
Cambiando de tema, Zarr o tienes mucha confianza en el ser humano como pa fiarte de un autentico hispano a esas horas o estabas desesperado por acostarte en cama, como pa tener q compartirla...jeje

ta pronto

Dm dijo...

Boas a todos¡¡¡

Felicidades zalo por sobrevivir a todo o proceso de chegar, incluido o teu enfrontamento co mexicano, o ocupa da tua habitación,etc...

Por certo, xa compraches o chaleco? xa cho dan coas chaves da habitación?

Agora recuperate e xa sabes, segue escribindo.

Ata pronto¡¡¡

CharlituS dijo...

Hola Gonzalo, me alegro de que el intercambio cultural con el panchito terminase bien. Me recordó a cuando Lars me decía que los mejicanos iban a terminar invadiéndonos para vengarse por los expolios del siglo XVI. Es increible lo que la incultura puede hacer en un mejicano-ingles-alemán.

En cuanto a lo del móvil que será, ¿cosa de roaming o que sea muy antiguo y no venga preparado para la banda de 1900 MHz? Ya me contarás.

¿Sois conscientes de la cantidad de mierda que sale de entre las teclas de un teclado cuando se le da la vuelta? (recién comprobado por casualidad).

Un saludo.
Carlos.

LANCER dijo...

Ya llego el nuevo carne a mi poder.

A ver si llega pronto la moto

_zarr_ dijo...

Pues lo de fiarse de un hispano, sólo cuando no te quede más remedio... no, en serio, por aquí la gente es toda muy maja ofreciéndose siempre a echa una mano (quien lo iba a decir)

Carlos, lo del teléfono puede ser porque es demasiado viejo (yo sigo utilizando un Siemens del año de la pera), pero de todos modos por ahora no me preocupa mucho, con fijo en la habitación me voy apañando.

Vin, ¿una moto? No sabia esa faceta tuya, y luego que, ¿chaqueta de cuero y tatuajes por todos lados? Jeje... anda que no iba a ser gracioso.

Por cierto, ¿por donde anda el Rivas? Va a ser cierto que se nos ha enamorado el chaval... Si lo veis decidle que se le echa de menos :'(

Ahh, y Lu dejo un comentario por ahi perdido. Un saludo, y sólo decirte que es mejor que comenteis sólo en la última entrada. Así nop ahi que estar buscando.

_zarr_ dijo...

(Esta claro que el Mora tenía que ser el que le torció el dedo a Lu)